Harmonogram odbioru śmieci, ochrona środowiska, ustawa śmieciowa

 

Przyroda wsi Czarny Las

Wieś Czarny Las leży na południowym skraju równiny Łowicko-Błońskiej będącej częścią Niziny Środkowomazowieckiej. Teren jest równinny, lekko opadający w kierunku północnym, o amplitudzie wysokości 14 m (118 m n. p. m. – 132 m n. p. m.). W zachodniej części wsi płynie ku północy strumień bez nazwy, stanowiący dopływ rzeki Pisi Tucznej.
Podstawę geologiczną terenu tworzą gliny zwałowe stadiału mazowiecko-podlaskiego zlodowacenia środkowopolskiego, przykryte piaskami wodnolodowcowymi tego samego stadiału lub piaskami stożków napływowych zlodowacenia północnopolskiego, a w dolinie strumienia – holoceńskimi piaskami humusowymi i namułami dolinowymi. Nieliczne, niewielkie obniżenia terenu wypełniają torfy niskie.

Z powierzchniowych piasków – głównie luźnych i słaboglinastych – wytworzyły się gleby bielicowe i brunatne. W miejscach niżej położonych powstały czarne ziemie oraz gleby murszowate i torfowe. Wszystkie wymienione gleby należą do IV-VI klasy przydatności rolniczej, stąd od szeregu lat rolnictwo w okolicy ulega zanikowi.
Lokalny klimat przynależy do regionu klimatycznego mazowiecko-podlaskiego i charakteryzuje się średnimi temperaturami lipca 18,80C i stycznia -3,10C. Średnia temperatura roczna wynosi 7,90C. Roczne sumy opadów atmosferycznych osiągają około 525-550 mm, a liczba dni z opadem >0,1 mm wynosi 150-155. Pokrywa śnieżna przeciętnie zalega 43 dni. Okres bezprzymrozkowy trwa 170 dni, a okres wegetacyjny około 215 dni. Usłonecznienie roczne obejmuje około 1600 godzin. Przeważają wiatry zachodnie. Średnie roczne prędkości wiatru wynoszą 3,2 m/s. Silne wiatry (>10 m/s) stanowią ok. 1,2 % pomiarów.

Roślinność pierwotną terenu wsi stanowiły bory mieszane i grądy na wysoczyźnie oraz łęgi jesionowo-olszowe i olsy w obniżeniach. Najprawdopodobniej od ciemnych drzewostanów olszowych dwóch ostatnich zbiorowisk pochodzi nazwa wsi – Czarny Las. Przez wiele stuleci teren był użytkowany rolniczo. Uprawiane były głównie żyto i ziemniaki, a lokalne obniżenia zajmowały łąki ostrożeniowe i trzęślicowe oraz pastwiska życicowe. Aktualnie roślinność stanowią głównie porolne napiaskowe murawy goździkowo-zawciągowe w wielu miejscach zarastane przez zapusty brzozowe. W miejscach wyżej położonych występują lasy sosnowe, a w obniżeniach lasy łęgowe i niewielkie płaty łąk.
Teren wsi i najbliższej okolicy zamieszkuje wiele gatunków dzikich zwierząt. Z płazów występują tu żaby zielone i brunatne, ropuchy szara i zielona, rzekotka, grzebiuszki, padalce; z gadów – jaszczurki i zaskrońce; ze ssaków – sarny, dziki, borsuki, lisy jenoty, kuny, łasice, zające, wiewiórki, jeże, krety, ryjówki, nietoperze; z ptaków – jastrzębie, myszołowy, bociany, bażanty, dzięcioły, sójki, kukułki, drozdy, kosy, zięby, pliszki, sikory i wiele innych. Ponadto spotkamy wiele cennych bezkręgowców: owadów, pajęczaków, ślimaków, etc.
Przy ulicy Cisowej rośnie pomnikowy kasztanowiec biały, a cały teren wsi wchodzi w skład Warszawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu. W środkowej części wsi znajduje się las łęgowy – planowany do objęcia ochroną w formie użytku ekologicznego “Źródełka Czarnoleskie”. Kilka kilometrów na południe od Czarnego Lasu zaczyna się teren projektowanego Parku Krajobrazowego “Ziemia Józefa Chełmońskiego”.

W najbliższym sąsiedztwie Czarnego Lasu leżą interesujące obiekty przyrodnicze takie jak: las Osowiecki, dolina rzeki Pisi Tucznej, stawy w Kraśniczej Woli, łąki i stawy w Jaktorowie. Nieco dalej leży rezerwat Dąbrowa Radziejowicka oraz Puszcze Wiskicka i Bolimowska. Ta ostatnia obejmująca między innymi znany rezerwat Rzeka Rawka.

Zebrał A. O.

 

Literatura:

Szalewicz H. 1985. Szczegółowa mapa geologiczna Polski. Arkusz 558 – Grodzisk Mazowiecki. Skala 1:50000. Państwowy Instytut Geologiczny. Warszawa.
Łazarewicz M. 1975. Mapa glebowo-rolnicza. Wieś Czarny Las. Skala 1:5000. Wojewódzkie Biuro Geodezji i Terenów Rolnych w Warszawie.
Ładyżyńska-Adamowicz K., Dąbrowski D., Kopeć J., Pietraszek S., Łyszkowska E. 2004. Program ochrony środowiska wraz z planem gospodarki odpadami dla gminy Grodzisk Mazowiecki. Grodzisk Mazowiecki. Maszynopis. Stron 19.
Fiszczuk-Wiktorowicz J. (red.), 2009. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Grodzisk Mazowiecki. Instytut Gospodarki Przestrzennej i Mieszkalnictwa. Warszawa. Maszynopis. Stron 103.